Το Σχέδιο «Αθηνά» ξεκίνησε ως ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ακαδημαϊκού Χάρτη της χώρας .Στην ουσία επιδίωκε να αντιμετωπίσει, με τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις, παθογένειες και στρεβλώσεις των τελευταίων 20 ετών. Οι προσδοκώμενοι στόχοι του σχεδίου αυτού αφορούσαν την προώθηση της Επιστημονικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, την επιχειρηματικότητα της χώρας καθώς και την ανάπτυξη ανταγωνιστικού ανθρώπινου δυναμικού που να μπορεί να σταθεί επάξια στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο.
Αυτή η γρήγορη συρρίκνωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης με το σχέδιο «Αθηνά», επιχειρεί δήθεν να διορθώσει τα παλιά κακά της εκπαίδευσης ,ενώ θέλει με κάθε κόστος να συρρικνώσει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ με μια προχειρότητα που καθορίζουν τις καταργήσεις αλλά και τις συγχωνεύσεις σχολών. Πέραν της προχειρότητας παρατηρείται και ένα είδος πίεσης από φοιτητές, ιδρύματα και τοπικούς φορείς. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που ανακοινώθηκε στις 31 Ιανουαρίου το σχέδιο «Αθηνά» έχει αλλάξει πολλές φορές τη μορφή του.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των αλλαγών είναι τα εξής
– Τα πέντε ξενόγλωσσα τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου που αρχικά συγχωνεύονταν σε ένα τμήμα με πέντε κατευθύνσεις παραμένουν τελικά αυτόνομα.
– Το Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών που το απορροφούσε το Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, τελικά αναβαθμίζεται και μετατρέπεται σε αυτόνομο Τμήμα Ψυχολογίας.
– Το Τμήμα Προσχολικής Αγωγής (πρώην Βρεφονηπιοκομίας) στο ΤΕΙ Αθήνας δεν συγχωνεύεται με το Παιδαγωγικό Τμήμα της ΑΣΠΑΙΤΕ και παραμένει αυτόνομο.
– Τα Τμήματα Εργοθεραπείας και Φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Αθήνας παραμένουν αυτόνομα και δεν συγχωνεύονται.
– Από τα 4 Τμήματα Αυτοματισμού που καταργούνταν διασώθηκαν τελικά τα δύο, στα ΤΕΙ Πειραιά και Θεσσαλονίκης. Τα άλλα δύο, σε Χαλκίδα και Μεσολόγγι, καταργούνται.
Κατά συνέπεια μια μόνο λύση υπάρχει: το «Σχέδιο Αθήνα» πρέπει επειγόντως να αποσυρθεί και να ξεκινήσει από την αρχή ένας σοβαρός διάλογος στον οποίο να έχουν συμμετοχή όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς με τελικό στόχο να επισημανθούν οι πραγματικές ανάγκες που πρέπει να καλύπτει στο μέλλον η Τριτοβάθμια εκπαίδευση στον τόπο μας.
