Λοιπόν.. για να κατανοήσουμε όσα πραγματεύεται αυτό το άρθρο θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε μία φράση: «Ο νυχτερινός ουρανός ,γεμάτος φωτεινά άστρα, είναι μία εικόνα του παρελθόντος».Το φως ανακλάται πάνω στα αντικείμενα και φτάνει στα μάτια μας και έτσι τα βλέπουμε. Μερικά από τα άστρα αυτά βρίσκονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, έτσι το φως που έχουν εκπέμψει κάνει χρόνια να φτάσει σε μας και έτσι εμείς βλέπουμε την εικόνα τους από το παρελθόν και η τωρινή τους εικόνα δεν έχει φτάσει ακόμα σε μας! Φανταστείτε ότι τα άστρα αυτά μπορεί να μην υπάρχουν καν, να έχουν «σβήσει», και εσείς να τα βλέπετε έτσι όπως ήταν πριν από πολλά χρόνια!
Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που βασάνισαν τον Αϊνστάιν ήταν:Τι θα γινόταν άμα ταξίδευε πάνω σε μια ακτίνα φωτός. Ο Αϊνστάιν αποδέχθηκε ότι η ταχύτητα του φωτός είναι μια απόλυτη σταθερά. Είπε ότι άμα έχουμε έναν ακίνητο παρατηρητή και έναν που κινείτε πάνω σε ένα πλοίο, και περάσει και από τους δύο μια δέσμη φωτός, τότε και οι δύο θα μετρήσουν την ίδια ταχύτητα της δέσμης αυτής, και αφού η ταχύτητα είναι το μέτρο της μεταβολής της απόστασης ανά χρονική μονάδα, και έχουμε την ταχύτητα σταθερή άρα θα μεταβάλλεται ο χρόνος! Δηλαδή ο χρόνος είναι σχετικός! Ο χρόνος δεν είναι ίδιος για όλους, είναι διαφορετικός για κάποιον που είναι ακίνητος και για κάποιον που κινείται! Δηλαδή:Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δύο γεγονότα είναι ταυτόχρονα όταν συμβαίνουν την ίδια χρονική στιγμή? Στην πράξη ΟΧΙ! Έστω ότι τοποθετούμε δύο πασσάλους κατά μήκος μιας σιδηροδρομικής γραμμής, στην μέση στέκεται ένας ακίνητος παρατηρητής με έναν διπλό καθρέπτη έτσι ώστε να βλέπει και τους δύο πασσάλους. Όταν τους χτυπήσουν και τους δύο κεραυνοί ο παρατηρητής θα πει ότι τα γεγονότα ήταν ταυτόχρονα. Έχουμε και έναν άλλο παρατηρητή ο οποίος βρίσκεται πάνω στο τρένο και κινείται με κάποια ταχύτητα. Όταν περνάει από το μέσο της απόστασης των δυο πασσάλων χτυπάνε και πάλι κεραυνοί. Αυτή τη φορά ο παρατηρητής βλέπει τον κεραυνό να χτυπάει πρώτα τον πάσσαλο προς τον οποίο κινείται και μετά τον άλλον διότι το φως έχει να διανύσει την μικρότερη απόσταση για να φτάσει στον παρατηρητή. Το συμπέρασμα είναι ότι ο χρόνος κυλάει πιο αργά για κάποιον που κινείται σε σχέση με έναν που είναι ακίνητος.
Τελικά η απάντηση στην αρχική ερώτηση του Αϊνστάιν είναι:Τίποτα! Όταν ταξιδέψει κάποιος με την ταχύτητα του φωτός το μήκος του συρρικνώνεται στο μηδέν και ο χρόνος ακινητοποιείται. Λογικό…
