Το Parkour αποτελεί μια μη-ανταγωνιστική και πνευματική τέχνη που έχει τις ρίζες τις στην Γαλλία. Κύριος στόχος της: «Η ταχύτερη δυνατή μετακίνηση του ανθρώπου από ένα σημείο Α του χώρου σε ένα σημείο Β με βάση μόνο τις φυσικές σωματικές ικανότητές του ». Υπάρχουν ειδικές σχολές εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο που σιγά σιγά γίνονται όλο και περισσότερες με όλο και περισσότερους traceurs και traceuses.
Πατέρας του Parkour θεωρείται ο Νταβίντ Μπελ ο οποίος ξεκίνησε από την Lisses της Γαλλίας. Το «Parkour» προκύπτει από την φράση : Parcours du Combatant που αποτελεί ένα είδος στρατιωτικού αγωνίσματος δρόμου μετ’εμποδίων.
«Ρητό-Οδηγητής» αυτής της τέχνης είναι το “être et durer” δηλαδή “είναι και διαρκείν”. Με λίγα λόγια θέλει να μας πει πως στόχος ενός tracer δεν είναι η απλή μετακίνησή του από το σημείο Α στο σημείο Β, αλλά και ο τρόπος μετακίνησής του.
Όπως και ο αθλητισμός, έτσι και το parkour δεν χρειάζεται μόνο εξάσκηση του σώματος, αλλά και του μυαλού και της σκέψης. Δεν είναι λίγες οι φορές που στου έμπειρους κυρίως tracerς λειτουργεί το υποσυνείδητο για τις κινήσεις τους. Καλά όλα αυτά αλλά τα πράγματα δεν τόσο εύκολα όσο ακούγονται. Κατά την εκπαίδευση αλλά και κατά την πράξη υπάρχουν αρκετές δυσκολίες αλλά και κίνδυνοι τραυματισμού. Στατιστικώς όμως, το Parkour είναι πιο ασφαλές από τη μέση αθλητική δραστηριότητα. Πολλοί είναι όμως αυτοί οι οποίοι θέλουν να ασχοληθούν με αυτήν την τέχνη, αλλά φοβούνται. Σε αυτό όμως φταίει η ελλιπής ενημέρωσή μας. Βέβαια στην Ελλάδα έχει μπει μόλις τα τελευταία χρόνια. Παρ’όλ’αυτά έχει ήδη ιδρυθεί ένας πανελλήνιος σύλλογος : http://www.pkgr.org.
